Całokształt planowania przestrzennego zawiera w sobie wiele decyzji podejmowanych na różnych szczeblach. Warto jednak wiedzieć, że zawsze przebiega od ogółu do szczegółu, czyli wszystkie działania są podporządkowywane nadrzędnym celom.

W tym przypadku najczęściej jest to dobro całego kraju, osiągane poprzez działania na poziomie regionu czy gminy. Planowanie na szczeblu centralnym leży w kompetencji organów administracji publicznej.

To właśnie ludzie działający w ich obrębie opracowują rządowe dokumenty, które mają za zadanie precyzyjne określanie celów rozwoju społecznego i gospodarczego. Jednym z nich jest narodowy plan rozwoju, który obowiązkowo musi być stworzony i przedłożony przedstawicielom Unii Europejskim.

Innym dokumentem, który co prawda nie jest wymagany, a pomimo to często zostaje sporządzony jest strategia rozwoju kraju. Zwykle tworzona jest w dwóch wersjach: średniookresowej (na czas około dziesięciu lat) i długookresowej (na dwadzieścia lat).

Na jej podstawie między innymi wyodrębnia się obszary metropolii, rozmieszcza infrastrukturę transportową i techniczną oraz określa wymagania ochrony środowiska czy zabytków.